Σπιρουλίνα (Arthrospira platensis)

Περιγραφή της σπιρουλίνας και το περιβάλλον ανάπτυξής της: Το prokaryote protophyte, ένας μονοκύτταρος οργανισμός ή μπλε φύκι ή μπλε βακτήριο (κυανόφυτα) είναι 5 με 10 φορές μεγαλύτερος από τα συνηθισμένα βακτήρια, αλλά παρόμοιος με αυτά. Πολλαπλασιάζεται και ζε σε μικρές ομάδες – αποικίες. Μέλη του γένους σπιρουλίνας δημιουργούν χαλαρές κοινότητες στο νερό, χαρακτηριστικά γραμμικά μη διακλαδωτά νήματα. Όλα τα κύτταρα των νημάτων είναι ίδια, όμωςη άκρη του κυττάρου μπορεί να δείχνει μορφολογική διαφορά ανάλογα το γένος. Τα νήματα πάντα παρουσιάζουν μια ομαλή σπειροειδή μορφή. Οι εγκάρσιες κυτταρικές μεμβράνες οι οποίες διαχωρίζουν τα κύτταρα γενικά, δεν φαίνονται. Η φωτοσύνθεση στα κυανόφυτα φύκια δεν γίνεται μόνο με την χλωροφύλλη Α, η οποία περίεχεται στα φυκοβιλισώματα (ένα κυτταρικό οργανισμό του φυκιού), αλλά επίσης από την φυκοκυανίνη C ένα σύμπλεγμα βιταμινών το οποίο δίνει το μπλε χρώμα στο φύκι.

Η σπιρουλίνα platensis, κατά γενικό κανόνα, αποτελεί νήμα των 5 με 7 στροφών. Είναι ένα από τα πιο γνωστά φύκια της θάλασσας. Εμφανίζεται κυρίως σε τροπικά και υποτροπικά, σχετικώς αλκαλικά νερά της Αφρικής, της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, με υψηλή συγκέντρωση σε ανθρακικό και όξινο ανθρακικό άλας.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι μεγάλοι θαλάσσιοι οργανισμοί, όπως τα πράσινα, καφέ ή κόκκινα φύκια είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί από διάφορους λαούς εδώ και χιλιάδες χρόνια, για την γονιμοποίηση του εδάφους, για διατροφικούς και θεραπευτικούς σκοπούς αλλά ακόμη και σήμερα στην παρασκευή καλλυντικών.

Υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη χρήση και καλλιέργεια των μικρών θαλάσσιων οργανισμών από τον περασμένο αιώνα.
Βέλγοι ερευνητές της αποστολής “Σαχάρα” στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ανέφεραν ότι οι ιθαγενείς της Νότιας Σαχάρας συνέλεγαν και αποξήραιναν φύκια Spirulina maxima στον ήλιο, τα οποία κατανάλωναν ως σούπα, ψωμί κλπ. Αυτή είναι μόνο μια από τις πολλές παρατηρήσεις που ενέπνευσε μελετητές για μια λεπτομερή εξέταση των μικρών θαλάσσιων οργανισμών.

Σήμερα τα φύκια καλλιεργούνται σε βιομηχανική κλίμακα σε πισίνες με νερό, προσθέτοντας τις απαιτούμενες ποσότητες λιπασμάτων. Σε σχέση με την απόδοση της βιομάζας επί ξηρού, πρωτεΐνες και δραστικά φάρμακα που αναφέρθηκαν στην καλλιεργούμενη επιφάνεια, το φύκι είναι σταθερά ανώτερο από άλλα, ανώτερης τάξης, τρόφιμα, θεραπευτικά φυτά και ζωοτροφές. Όπως και στην έκθεση προς τον όγκο τους, τα φύκια μπορούν να παράγουν μεγαλύτερη ποσότητα οργανικών ουσιών από τα φυτά υψηλότερης τάξης, σε σύντομο χρονικό διάστημα, με σχετικά χαμηλότερη ανάγκη για ενέργεια και είναι εξαιρετικά βολικά για την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων, βιολογικά χρήσιμων και πολύτιμων ουσιών.

Είναι γεγονός ότι οι αστροναύτες της NASA είχαν επίσης, τρόφιμα βασισμένα στην σπιρουλίνα, των οποίων οι φαρμακευτικές και διατροφικές ιδιότητες είχαν προηγουμένως ερευνηθεί σχολαστικώς. Οι ερευνητές υποθέτουν, ότι στο μέλλον τα φύκια θα γίνουν μια ακόμη πιο σημαντική και ευρέως αποδεκτή πηγή τροφίμων και συμπληρωμάτων διατροφής. Μία από αυτές είναι σίγουρα η σπιρουλίνα platensis.

Τμήματα που χρησιμοποιούνται:
πούδρα, εκχύλισμα ή διάφορα απομονωμένα συστατικά που παρασκευάζονται από τη βιομάζα των φυκιών.

Κύρια δραστικά συστατικά:
Φυκοκυανίνη – C ( η κυάνωση των φυκών που δεν περιέχει μαγνήσιο, χλωροφύλλη-A (πράσινη κηλίδα που περιέχει μαγνήσιο), περίπου 50% των πρωτεϊνών (κατά συνέπεια πλούσια σε αμινοξέα), υψηλή μοριακή μάζα πολυσακχαριτών (άλας ασβεστίου της spirulinas), σουλφολιπίδια, γ-λινολενικό οξύ (η συγκέντρωση μπορεί να φτάσει το 1%), β-καροτενίου και άλλων καροτενοειδών, καθώς και βιταμίνες B, C και E.