Η Πέμφιγα, είναι το αποτέλεσμα μιας δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς. Ειδικότερα, οι πάσχοντες παρουσιάζουν αντισώματα στη δερμο-επιδερμική συμβολή, τη δομή δηλαδή που διαχωρίζει το χόριο από την επιδερμίδα. Βιοψίες που έχουν πραγματοποιηθεί σε πληγές ασθενών, έχουν δείξει ότι ανοσοσφαιρίνη τύπου G και στοιχεία συμπληρώματος C3 εντοπίζονται σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις.

Ορισμένες συμπληρωματικές ανοσοσφαιρίνες, όπως οι IgM, IgA, IgE ή IgD, μπορούν επίσης να παρατηρηθούν σε αυτές τις φουσκάλες. Σε κάθε περίπτωση, η IgG είναι η πιο κυρίαρχη αφού εντοπίζεται σχεδόν στο 90% των κλινικών περιπτώσεων. Η ύπαρξη αυτών των αντισωμάτων στις πληγές είναι απόδειξη ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται εσφαλμένα στους ιστούς του ασθενούς. Στην περίπτωση της Πέμφιγας ειδικά, τα αντισώματα επιτίθενται στις ίνες που συνδέουν το χόριο με την επιδερμίδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την τοπική φλεγμονή και τις πληγές που προκαλούνται από τις φουσκάλες που που σπάζουν.

Τα κερατινοκύτταρα, που είναι τα κύτταρα της επιδερμίδας, συγκολλούνται μεταξύ τους με τη βοήθεια ειδικών σχηματισμών, των δεσμοσωματιων. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Πέμφιγας είναι η ακανθόλυση, δηλαδή η απώλεια της συνοχής μεταξύ των κερατινοκυττάρων, η οποία οδηγεί στο σχηματισμό των ενδοεπιδερμικών φλυκταινών. Η ακανθόλυση, οφείλεται σε αυτοαντισώματα κατηγορίας IgG έναντι της δεσμογλεΐνης (Dsg). Η δεσμογλεΐνη είναι μια διαμεμβρανική γλυκοπρωτεΐνη, η οποία συνιστά την κύρια δομική πρωτεΐνη των δεσμοσωματιων. Στην Πέμφιγα, τα αντισώματα στρέφονται εναντίον της δεσμογλεΐνης, η οποία βρίσκεται στα δεσμοσώματα των κερατινοκυττάρων στη βάση της επιδερμίδας. Έτσι, τα κερατινοκύτταρα στην περιοχή αυτή δεν συγκολλούνται και σχηματίζονται στην επιδερμίδα του πάσχοντος, φουσκάλες με υγρό.

Εδώ ακριβώς έρχεται και παίζει ρόλο η ανοσορυθμιστική δράση που έχει το Γανόδερμα και σε αυτή οφείλονται τα οφέλη που έχουν δει ασθενείς με Πέμφιγα. Αν για παράδειγμα, τα Β- λεμφοκύτταρα παράγουν μη φυσιολογικά αντισώματα, εκείνα θα επιτεθούν σε φυσιολογικούς ιστούς. Τα τριτερπενοειδή που περιέχονται στο γανόδερμα, μειώνουν τη υπερδραστηριότητα των Τ λευκοκυττάρων και σταδιακά εξομαλύνουν την λειτουργία τους σε φυσιολογικά επίπεδα, ώστε να μην επιτίθενται στα υγιή κύτταρα του οργανισμού. Τα νανοσωματίδια σεληνίου με τους θειικούς πολυσακχαρίτες που περιέχει το Γανόδερμα έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλουν την παραγωγή νιτρικού οξειδίου (NO), ενώ αυξάνουν την αντιφλεγμονώδη κυτοκίνη IL-10. Οι υδατοδιαλυτοί πολυσακχαρίτες και ειδικά οι β-D-γλυκάνες είναι τα πιο δραστικά του συστατικά ενώ η αντιερεθιστική δράση των εκχυλισμάτων μεθανόλης και η αναλγητική δράση του αιθυλεστέρα που περιέχει στα συστατικά του το Γανόδερμα υποδηλώνουν τη θεραπευτική δυναμική που φέρει ο συγκεκριμένος τύπος μανιταριού. Είναι ένα πολλά υποσχόμενο όπλο στον έλεγχο ασθενειών όπως η Πέμφιγα, αφού περιορίζει τον πόνο και τις πομφόλυγες.

Η παθογένεση της Πέμφιγας χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: της ανοσολογικής αντίδρασης και της φλεγμονώδους φύσης. Και οι δύο προέρχονται από τη δράση των κυττάρων που σε φυσιολογικές συνθήκες, σκοπό έχουν να προστατεύουν τον οργανισμό από ιούς και βακτήρια. Η Πέμφιγα σχετίζεται με την απορρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος των ασθενών. Έτσι αν οποιοσδήποτε παράγοντας το αποσυντονίσει, μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνισή της. Οι φουσκάλες που σχηματίζονται στο δέρμα έχουν πρακτικό και ψυχολογικό αντίκτυπο στον πάσχοντα με συνέπεια να επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα ζωής του αλλάζοντας μέρος της καθημερινότητάς τους.

Επειδή δεν υπάρχει μέχρι στιγμής θεραπεία για την Πέμφιγα, ο κάθε ασθενής είναι απαραίτητο να πάρει στα χέρια του τον έλεγχο των συμπτωμάτων της συγκεκριμένης νόσου, να μειώσει τις εκτεταμένες διαβρώσεις που σχηματίζονται ενδοεπιδερμικά και επιφανειακά περιορίζοντας τον κίνδυνο μολύνσεων. Το Γανόδερμα ρυθμίζει αρκετά από τα συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος.